Onze zijderoutereis is geëindigd in Beijing. De echte zijderoute liep overigens maar tot Xi'an, onze vorige verblijfplaats. Vandaag is de rest van onze reisgroep teruggegaan naar Nederland.

Deze reis was een unieke ervaring, zeer zeer speciaal en zeer zeer de moeite waard, ook al was het volle programma nogal eens vermoeiend. Naast de moeheid hebben we geen echte lichamelijke problemen gekend, in het begin moest het lijf wat wennen aan de temperatuur en het reizen.De immodium en andere heftige medicijnen zijn onaangeroerd gebleven (tot nu toe). De 65 dagen zijn omgevlogen. Vanaf Damascus tot Beijing hebben we 7 landen bezocht en ± 15.000 km over land afgelegd, grotendeels over de weg, in China vooral via de rails. We hadden 30 overnachtingsplaatsen in overwegend goede hotels, 2 in een homestay, 2 in een tent, 4 in een nachttrein. We hebben slechts een dag echt regen/hagel gehad en twee keer zijn er een paar druppels gevallen. We hebben in grotere plaatsen dan ook vaak waterwagens de straten zien besproeien om de stof enigszins te onderdrukken. De grote verscheidenheid en nuances aan culturen, religies, gewoontes, mensen, landschappen enz. maken dat deze reis een aaneenschakeling van hoogtepunten was: Damascus - Palmyra - Apamea - Van-meer - Isfahan - Persepolis - Yazd - Masshad - Ashgabat - Buchara - Kirgizstan - Kashgar - Mogoagrotten - Terracottaleger - de Chinese muur - Olympisch stadion - de Verboden Stad en nu vergeten we zeker nog een aantal (kleine) hoogtepunten.

We hebben gezien hoe zijde geverfd, geweven en geknoopt werd; misschien komen we nog met foto's hierover op deze reislog. In met name Xi'an en Beijing hebben we gezien hoe zijde in al zijn verscheidenheid te koop werd aangeboden: kleding, dekbedden, op rol per meter, allerlei accessoires. Alleen het beginstadium, hoe de zijdecocon verwerkt wordt tot draad, daarvoor waren we in de verkeerde tijd van het jaar. Katoen hebben we in overvloedige mate verbouwd en verwerkt zien worden. In vrijwel alle landen die we aangedaan hebben, zagen we vele bloeiende velden. In de meeste gevallen werd een tweede oogst binnengehaald. Het plukken en vervolgens de katoen uit de vrucht halen is een lastig karwei door de stekelige uiteinden van de opengebarsten vrucht. Het verbouwen van katoen vereist veel water, hetgeen in sommige gebieden in de toekomst nog wel eens een probleem kan worden, het grondwaterpeil zakt. Daarnaast wordt er veel gif gebruikt.

We broeden nog op een uitgebreid verhaal over China, een land dat ons enorm aangenaam heeft verrast, een land waar het bovendien prettig vertoeven is.

Het plaatsen van foto's op de site blijft lastig doordat veel internetcomputers niet virusveilig zijn of lijken.

We zijn nu nog twee dagen in Beijing. Aanvankelijk hadden we het plan om ook naar Shanghai te gaan. We hebben echter genoeg van hele grote steden, bovendien hebben we het voornemen zeker nog een keer terug te komen naar China met Shanghai als startpunt. Nu gaan we op 11 november (is de dag) getweeën naar Vietnam, Ho Ch Minh stad. Daarna, waarschijnlijk via Cambodja (Angkor Wat), naar Laos.

Geen zeer spectaculair verhaal dit keer, maar hier in China komen we echt tijd te kort om verhalen te schrijven. Tot de volgende keer, Marian & Piet