We zijn begonnen aan onze reis. Voor we onze reis begonnen hebben we veel leuke reacties gehad via mail, telefonisch ofeen persoonlijk bezoek. We moeten goed op elkaar passen, genieten van alles en vooral ook van elkaar waren een paar van de belangrijkste zaken die ons toegewenst of geadviseerd werden.

Woensdag 3 september landden we om+ 16.00 uur plaatselijke tijd in Damascus. Toen we op de vliegtuigtrap stapten voelden we direkt de bekende zeer warme droge deken om ons heen. Dit wilden we toch? De weg naar de stad was recht, dor en droog en met een snelheid van 120/130 km ben je er gelukkig snel. De buitenwijken doen troosteloos aan: hoge, grijze, grauwe, verwaarloosdebetonblokken met veel schotels in allerlei soorten en maten. Ons was opgevallen dat langs de weg om de paar honderd meterer een motoragent stond of hing (Rob, iets voor jou?). We vonden dat een zeer veilge manier om een land binnen te komen, maar het bleek toch niet direct voor ons bedoeld te zijn. Sarkozy kwam even later het land bezoeken en werd uiteraard mert alle egards ontvangen.

Wat ons meteen weer opviel de eerste twee dagen in een land als Syrie, is de grote verscheidenheid waarop mensen (een beetje) brood proberen te verdienen. De dagelijkse economie functioneert op een totaal andere wijze dan bij ons. In een restaurant barst het van de bediening (hetgeen niet betekent dat je sneller bediend wordt, meestal integendeel), met een duidelijke hierarchie. De lageren in rang kunnen of mogen nauwelijks eigen initiatief tonen. Velen van jullie kennen het beeld van destraatverkopers in bepaalde vakantielanden. Naast de bekende sigaretten-, horloges-, riemen-, lotenverkopers, zagen we ook mensen diezaken verkopen als elastieken buikriemen voor mannen en opwindbare (of opgewonden?) Barbies. Op een theeterras ging een man rond met drie (tweedehands?) overhemden rond en hij verkocht ze ook nog.

Het is hier prettig toeven. We moeten nog duidelijk enigszins wennen aan de temperatuur (loopt op naar de 40 graden) en het tempo. Anderzijds is het ook wel weer bekend: ronddwalen door een plaats, allerlei indrukken en geuren opdoend (heerlijke kruiden ruik je hier). Je loopt in de grote Souq in de Straat, een straat die al in de bijbel genoemd is. We hebben vandaag ook geleerd dat Kain Abel doodde in Damascus.

De mensen zijn hier zeer vriendelijk en zelden opdringerig. Je kunt gemakkelijk een praatje maken met de mensen, meestal mannen,waarbij je vaak begroet wordt met 'Welcome in Syria'. Soms kun je beter terecht met Frans.In het algemeen spreken zeer weinig mensen een woordje Engels of Frans. We voelen ons echter op ons gemak (en dus veilig) wanneer we op straat lopen.

We hebben al veel gezien, we zullen jullie de details besparen. Het is Ramaddan, waar we weinig last van hebben, en het is vrijdag vandaag en dan zijn de meeste zaken ook echt de gehele dag dicht. Het is duidelijk een stad waar niet geleefd wordt van het toerisme. Je komt dan ook maar weinig 'witneuzen' tegen.

We gaan verder, morgen komt de groep aan, kijken hoe dat bevalt. Groet.

Marian & Piet