We zitten nu in Shiraz, een teleurstellende, wat morsige stad. Mischien komt dat ook wel door de vorige plaats die we aandeden: Isfahan. Voor ons de mooiste stad tot nu toe, o.a. vanwege de bijzondere bruggen, het op een na grootste plein ter wereld (het grootste doen we ook nog aan) en een geweldige moskee. Hans schrijft hierover: 'Deze moskee is groot en helemaal met blauwe tegeltjes betegeld en met zoveel werkjes bekleed dat je er werkelijk stil van wordt. Isfahan is verder een moderne stad. Van de steden en dorpjes die we tot op heden hadden bezocht kregen we de indruk dat de tijd in Iran 50jaar had stilgestaan.'

Op weg naar Kashan hebben we een bezoek gebracht aan de heilige stad Qom. Reisgenote Trudy doet hieronder verslag van ons bezoek aan de moskee en mausoleum van Fatima, dochter van de 7^e imam en zuster van Imam Reza.
'Vanaf de grens van Iranwerden we door Marie Jose (reisleidster) voorbereid op het bezoek aan de mullah van Qom. Een chador (een zwarte lap van 5 meter met een ronde achterkant tot aan de grond...ook wel pinguinlap genoemd door onze groep) is dan een eerste vereiste. MJ vertelde dat het helemaal geen probleem was die in Iran te kopen. In Damascus waren we er ook al achteraan geweest in de soek. Yente en Ineke hadden al een mooie zwarte robe-manteau gekocht, maar onvoldoende volgens MJ. In Sanandaj, de laatste plaats voor Qom, zou het moeten lukken. 's Morgens direct om 9.00 vertrokken met goede zin, zijn van kastje naar de muur gelopen - veel respect voor Piet en Hans, die sportiefonder 40 graden C. met ons mee zochten geduldig en wel - (af en toe een slok water achter een muur of onder in een kelder achter de trap enaan eten vielal helemaal niet te denken) totdat we ten einde raad een groepje van 5 vrouwen (4 in chador en 1 in zwart jasje (modern) hebben aangeklampt om 17.00 .

Zij wilden ons de weg wel wijzen. Het is natuurlijk zo dat chador-vrouwen niet of nauwelijks Engels verstaan en de 'niet-dragende' chadors, weten niet waar je ze koopt.We gingen dus met de hele karavaan de soek in,5 Iraanse vrouwen en wij 4-en, mannen waren gaan internetten rond 16.00. Uiteindelijk een stoffenwinkel + een naaiman, die4 chadors wilde naaien en afleveren rond 20.00 aan hotel. We waren gered, op maat gemaakt a 10,50 euro p.p.!!!

's Morgens in de bus naar Qom werden we door MJ voorbereid op de audientie bij de mullah, zoals:

* hij vertelt en je luistert devoot;

* geen pittige vragen stellen als ' wat is het verschil tussen religie en tirannie?'!!

* heren: donkere stemmige kleren aan en lange mouwen;

* dames in chador: lap boven de wenkbrauwen strak trekken, vouwen met binnenkant van hand naar je mond en loop naar het binnenplein van moskee;

* denk om de man/vrouw met plumeau (roze, blauw of groen lichtgevend) in een blauw goedkoop conducteurspak.

Aangekomen op parkeerplaats voor moskee nog even oefenen met chador, fotosessies en op naar... de mullah. Helaas we moesten naar de ingang 4. MJ riep naar Yente, Marian, Ineke en mij (de mooiste chadors) direct de moskee in te gaan, devoot als nonnen.

De iman riep ons al luid door de luidsprekers naar binnen. Voor de ingang uiteraard de bergschoenen uit en in plastic zak onder de grote chador (voor de ' plumeau' is dat al eenherkenning dat je niet moslim bent en niet naar de shrine en de spiegelkamers (sterrenhemelen) mag. Yente en Marian gingen gauw een kant op en Ineke en ik de andere kant op om de 'plumeau's' te ontwijken en natuurlijk heel devoot allemaal. We waren eigenlijk nog zenuwachtig ook.

Ineke en ik liepen regelrecht door de3 spiegelzalen heen vol met (luid) huilende en biddende, etende, lezende vrouwen en tussen spelende kinderen door naar de shrine. Een grote tombe met een zilveren hekwerk, veel gekleurd glas en veel geld achter het hekwerk. Erg kitserig. Ien en ik hebben alles flink in ons opgenomen, knielden nog wat en liepen verdernaar de vrouwenafdeling van de moskee, waar de iman druk aan de soeries was.

Daar kwam de 'plumeau' of we moslim waren???? Ien deed of ze het niet verstond, maar na 3 herhalingen moesten we mee naar het kantoortje en gaan zitten op 2 grote stoelen achter een tafel en de ' plumeau' ervoor. Er werd gebeld. Onze temperaturen stegen met al onze kleren aan, chadoren opwinding geweldig!!! Na 10 minuten of ik aan de telefoon wilde komen. Engels sprekende man, die zich verontschuldigde omdat we niet de shrine mochten zien,.... heel jammer vond hij en ikstemde ermee in. Ik moest mijn camera nog latenzien, maar kon gelukkig met de andere hand (een hand chador voor mond) mijn bergschoenen laten zien. Alles oke en dus mochten we wel naar de vrouwenafdeling. Ineke had natuurlijk wel een dikke camera, maar daar zijn ze niet achter gekomen.

De vrouwen zaten inmiddels in3 lange rijen tegenover elkaar met kleine korantafeltjes te bidden. Ik denk dat er wel 500 vrouwen in totaal in die rijen zaten en misschien wel 6000 bij elkaar door de moskee en in de spiegelzalen. Hoe zouden we onze groep terug kunnen vinden en al helemaal Yente en Marianne tussen al die pinguins. Weer een zorg, want we hadden verder niets afgesproken. Ien en ik toch maar naar het ander plein dat we door de deuren zagen. Daar zagen we de andere groepsleden die zeer teleurgesteld alleen het plein mochten oversteken en niets van de moskee mochten zien en al helemaal niet bij de mullah waren geweest.

Wij weer terug, want we hoorden niet bij de groep. Weer in de moskee werden we door de vrouwelijke ' plumeau opgevangen en de moskee uit verwezen!!!! Wat een ervaring! Gelukkig toch was de chadormoeite niet voor niets geweest, wat een gekte en wat een sneuheid.'

De mannen werden steeds tegengehouden door mannelijke plumeau's. We mochten twee keer het eerste plein oplopen en bij de gratie Allahs enige foto's nemen en dat was alles. De mullah hebben we nooit gezien en dus ook geen lastige vragen kunnen stellen.

De volgende keer komen we met een 'Allerlei' verhaal. Hopelijk lukt dat nog voor we Iran uitgaan, soms ligt het Internet er helemaal uit. In de landen erna zal het nog moeilijker worden om te internetten en/of te telefoneren.

Groet vanuit Iran waar gelukkig de Ramazan is afgelopen, Marian & Piet.